نمی گردی چرا گاهی نصیبم
چو غم های سر راهی نصیبم
همیشه دست من بالاست اما
ز دامان تو کوتاهی نصیبم
فریبم داد گول چشم هایش
مفاعیل فعول چشم هایش
فریبم داد و مثل یک پرنده
مرا زد با دولول چشم هایش
+ نوشته شده در سه شنبه ۱۳ بهمن ۱۳۸۸ ساعت 18:7 توسط سارا برنجکار
|
سفر ایستگاه